ای اواز بی صدا
از پشت قلب بهار
با تلخترین نگاه
روانه شد باز اشک سرد
روی گونه های یخ زده
باز دستهایم سرد شدند
از تندی نگاه او
چقدر سکوت تلخ او
ازار میدهد مرا..
تنها در این شب سرد
فقط تو بودی و یاد تو
لمس نکردم تورا ولی..
بیقراریت مانده در دلم
حسرتش را به گور میبرم
چونکه تومال دیگری بودیو من
هنوز اسیر عشق ناز توو

بشین پای حرفای من...بشین با تمامِ وجود

من از عشق می گم تو هم...بگو رفتنت خواب بود

بشین پای حرفای من...بشین دل بده،گوش کن

دَرا رو رو دنیا ببند...جهانو فراموش کن

فقط من،فقط تو،فقط من و تو...می ارزیم به هم

یه شب زندگی بی تو رو...باید قیدشو می زدم

نبودی ببینی چقدر...زمان بی تو غمگین گذشت

تو رویای من غم نبود...ولی تلخ و شیرین گذشت

نبودی ببینی عذاب...چه طور می کُشه آدمو

باید از یه جایی به بعد...ادامه نمی دادمو

رسیدم به جایی که عشق...نبودش یه کمبود شد

زمین زیرِ پام خالی و...یه آن زندگیم دود شد

خوشی رفت و شادی نموند...دلم شورِ فردا رو زد

گذشته بَرام تازه شد...مثل داغِ روزای بد

می دونم تلاشم یه روز...یه جایی اثر می کنه

ببین تا کجا،تا چه حد...یه عاشق حطر می کنه

وقتی که شب سهم نگاه من شد...وقتی که تنها شدم از ستاره

اجازه دادم عشق من بمیره...اجازه دادم بغض من بباره

ترسیدی از طوفانِ احساس من...ترسیدی بغضم تو رو بارون کنه

بشکنه این سد قدیمی یک روز...سیلِ نگاهم تو رو ویرون کنه

چیزی به آینه ها نمی گم از تو...لبخند من شبیه هق هق شده

هوای اینجا بوی گریه می ده...گمونم این هوا هم عاشق شده

شاید برای کشف تازه دورم...شاید برای عاشقانه دیرم

من انتقامِ مرگِ احساسمو...مجبورم هر شب از خودم بگیرم

ام المصائب زینب

برای مشاهده تصویر سایز اصلی روی متن بالا کلیک کنید

در وصف غمت چه گویم یا زینب؟؟؟؟

آه ای صبور قافله ی غم سفر بخیر

راوی روضه های محرم سفربخیر

خلوت نشین نیمه شب ندبه هایاشک

دلگیر بغض های دمادم سفربخیر....

یکسال ونیم غربت و دلتنگی وفراق

یکسال ونیم گریه ی نم نم سفربخیر

ای شاهد مراثی گودالقتلگاه

ای وارث مصیبت اعظم سفربخیر

بغض غریب خاطره های کبودِشام

امن یجیب کوچه ی ماتمسفربخیر

روی کبود ونیلی وآشفته یفراق

موی سپیدو خاکی و درهمسفربخیر

زلفی بخون نشسته سرِنیزه هارهاست

بانو به زیر سایه ی پرچم سفربخیر

****************

چه بگویم که به من گشت چه ها دریکروز

هیجده یوسفم افتاد ز پا در یکروز

همرهانم همه گشتند فدا د ر یکروز

هستیم رفت ز دستم بخدا در یکروز

وای ازآن لحظه که از پیکر من جانمیرفت

چه غریبانه حسینم سوی میدانمیرفت

من عزیز همه بودم که حقیرمکردند

داغها بر جگر سوخته ، پیرمکردند

سِِِِِیر دادند به هر شهر و اسیرمکردند

خاک را پرده ی رخسار منیرمکردند

هیجده دسته گلم را به سر نیدیدند

دور محمل همه بر گریه ی منخندیدند

منبع: ashuora.ir