با تو بودن هميشه پر معناست / بي تو روحم گرفته و تنهاست

با تو يک کاسه آب، يک درياست / بي تو دردم به وسعت صحراست.

*******************************

ما و مجنون درس از يک اديب آموختيم
او به ظاهر گشت عاشق ما به معني سوختيم

*******************************

در انتظار چشمت، تا کي کنم صبوري؟
سوگند بر دو چشمت، فردا بهانه اي نيست...

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

عاشقانه ترین کارت پستال ها

منبع یاس پیک

دوچرخه سوار عاشقی که میتوانست جنایتکار شود
A lover cyclist who could be a criminal

طبق گفته معلم پنجم ابتدایی ام -که هنوز هم با او در ارتباط ام -در بین بیش از هزار دانش آموز رتبه اول را کسب کرده بودم , آن هم در شرایطی نابرابر. لباس وصله دار و شلوار پاره می پوشیدم و معمولا انگشت پای بی جورابم از گوشه کتانی ام پیدا بود. مدتی بود مادرم با دیدن جراحت های ناشی از ترکش خمپاره ها که بر سر پسر ارشدش در جنگ 8 ساله ریخته بودند, زمین گیر شده بود و هیچ نمی گفت و نمی شنید. در یک جمله محروم از همه ضروریات اولیه زندگی.

According to my teacher in fifth grade who I'm still in contact with him, among over a thousand students I had won first place, this was in unfair circumstances, in an unequal condition. I wore patched clothes and torn trousers, and generally my toe was visible from the hole of my sneakers
My mother was Sick in bed Because of seeing the injuries of her eldest son who was struck by rocket shrapnel in the war between Iran and Iraq
In one sentence, deprived of all the basic necessities of life. But

ولی خبر نمره ای که کسب کرده بودم مانند موشک هایی که بر سرمان میبارید صدا کرد و در شهر پیچید. بعد ها شنیدم که گفته می شده: پسر فلان دهاتی شاگرد اول شده است.

The news of my score sounded like the rockets which were raining over our heads and wrapped in the city
Later I heard that they were saying the son of a Churl has got the first place

ورقه های امتحانات را به گونه ای می نوشتم که گویی نسخه دارویی برای مادرم می نویسم و تصور می کردم که نسخه هایی که مینویسم تاثیر خواهد داشت و مادرم با دیدن آن از بستر بیماری برخاسته و دست نوازشی بر سرم خواهد کشید.

I was writing the exam papers as if I am writing prescriptions for my mother and I was thinking the prescriptions that I am writing will be the cure of her disease and she will arise from the bed to present her kindness to me

امتحانات تمام شد. کارنامه را گرفته و با شادی به خانه رفتم. مادرم به زور داروهای خواب آور بی هوش بود, که سالها پس از آن را نیز به همان منوال سپری نمود. نسخه های من دردی از او درمان نکرد و خبر شاگرد نمونه شدن ام را زمانی شنید که روزها کارگری میکردم , عصر ها درس می خواندم و شب ها خواب دوچرخه میدیدم.

The exams finished. I took the grade card and I went home happily, she was unconscious by the force of hypnotic drugs. Years after she passed the life in the same manner and my prescription did not treat her pains. When she heard about my graduate and wining the first place, I was laboring hard during day times, studying in the evenings and dreaming cycling in the nights

پدرم نیزاز فکر مادرم و پسر بزرگش که او نیز گرفتار بستر بود, فارغ نشد تا با دیدن کارنامه ام دوچرخه ای برایم بخرد. او نیز مانند همه مسئولان کارنامه ام را ندید و آن را جدی نگرفت.

Also my father did not pay attention to my score, because his mind was busy about his wife and his eldest son who also was caught up in the bed
I had envisaged that when my father hears about the news of the score I had got it, he will buy a bicycle for me as an award, but he did not. Same as the Officials who had responsibility to pay attention to a child who is capable and needs some facilities to continue studying to be useful for society

آرزوی دوچرخه داشتن همگام با خودم بزرگ شد و رهایم نکرد. همه سالهای نوجوانی و جوانی را در محرومیت سپری کردم. محروم از همه امکانات مادی و محروم از اوقات فراغت که همه انسان ها برای تلطیف روح و پرورش قوای عقلی و عاطفی به آن نیازمندند.

My desire to have a bicycle grew up with me step by step and never let me alone. I spent all the years of my teen ages and youth in deprivation
Deprived of all facilities and opportunities. Lack of leisure times, which every human being needs it to soften the soul and to improve Intellectual and emotional side of his own character

عمر گرانمایه در آن صرف شد

تا چه خورم صیف و چه پوشم شتا

But I waste my precious life to asking evermore
What will I find to eat in the summer and what will I find to wear in the winter

تا آنکه روزی درها را به روی خود بسته و نشستم. کلاه خود را قاضی کرده و دیدم در این قماری که مرا به بازی آن واداشته اند هر چه داشتم را باخته ام و آنچنانکه می بینم هرگز بردی نخواهم داشت. عمیق تر که شدم دیدم چه پیروان زیادی دارم و چه جانهای عزیزی در سنین کودکی تن به کارهای سخت و جان فرسا می دهند تا عده ای سیر بخورند, گوارا بنوشند و آرام بخسبند.

Then One day I sat down behind closed doors to thought and Checkout the life, I saw I have started a gamble by force and I have lost anything I had and I will never win in this game. When I thought deeply, I saw I have a lot of followers and many children are laboring in hard and Onerous works, for some people who eat full, drink refresh and sleep calm and relax

در حالی که همه شرایط برای رو آوردن به بزهکاری های زیرزمینی برایم مهیا بود و آن توانایی را نیز در خود می دیدم که یک گروه تبهکاری راه انداخته و برای انتقام گیری از مردم وجامعه,جنایتکاری های مخفیانه را مدیریت کنم, ولی همه تلخی ها و کینه ها را به پیروی از ماندلا و تحت تاثیر آموزه های مولوی دور ریختم.تابلوهای رنگین آن دوران بی رنگ را چوب حراج زده و با اندک پولی که به دست آوردم دوچرخه ای از تعمیرگاه محله خریدم.

While all the conditions were prepared for me to do underground criminal activities, and also I saw I have the Potential to run a clandestine criminal gang to revenge from the people and the society, but I put away all the hatred and bitterness from my heart by influence of Rumi's thoughts and following the legacy of Mandela
I have been made some colorful paintings during the discolored times of my life. I sold all in an auction. I got a little money and bought a second hand bicycle from a local shop

به راه افتادم تا دوچرخه ام را به همه مردم دنیا نشان داده و بگویم: میبینید؟ من دوچرخه دارم. آهای جماعت آنچه را که میخواستم بالاخره به دست آوردم.

I moved to show my bicycle to people of the world, to say them: See? I have a bike. Hey crowd finally I got what I wanted.

تا با دوچرخه ام در جلو عمارت های آجرنما عکس گرفته و از طریق اینترنت برای ساکنان بفرستم و بگویم:

I wanted to take photos in front of the rowlock buildings with my bicycle and send via the Internet to residents of the buildings and say them

آیا خبر دارید بسیاری از آجرهای خانه قشنگ تان بدست کودکان مستعد و بی بضاعت رانده شده از مدرسه ساخته میشوند؟ آیا میدانید همین الان بسیاری از همین کودکان برای همیشه مدرسه را ترک میکنند؟ آیا میدانید بسیاری از همین افراد که به دلیل تقصیم ناعادلانه فرصت ها امکان بروز استعداد هایشان از آنها سلب شده, همین الان درحال طراحی اند تا انرژی و استعدادشان را در جهت کینه توزی از همه به کار بگیرند؟. آیا شما نیز شنیده اید هر جنایت کاری در واکنش به نابرابری ها و در اعتراض به بی عدالتی ها و برای انتقام گرفتن از جامعه مقصری که همه چیز را از او دریغ کرده, دست به اعمال جنایتکارانه میزند؟

خسرو (ی) آذربیگ
Do you know many of the bricks of your beautiful house have been made by clever and destitute children who are the victims of discrimination and they have been expelled from school?
Do you know that right now so many of these children are leaving school forever? Do you know many of them are planning to Malice Because of living in unequal and unfair conditions in society?
Have you heard too that, any criminal action is a response to injustice and is a protest against social inequality and revenge from the situation that prevents forlorn figures to do any positive activity in society due to their potential